De oude, ‘onschuldige’ verhalen beïnvloeden een nieuwe generatie en houden de polarisatie in stand, vindt columnist Abdessamed Azarfane.
Gepubliceerd in PropertyNL Magazine nr. 11, 24 november 2023
De tijden van zakken vullen, corruptie en extreem opportunisme in de vastgoedsector liggen gelukkig steeds verder achter ons. De vastgoedsector wordt (deels uit noodzaak) steeds transparanter en multidisciplinaire samenwerkingen komen beter op gang. Dat moet ook, want we hebben alle stakeholders nodig richting een CO2-neutrale leefomgeving. Toch valt me soms op dat de ‘oude verhalen’ nog niet helemaal verdwenen zijn. Deze verhalen sluimeren stiekem nog rond op de werkvloer en komen met name in tijden van crises en uitdagingen weer boven drijven.
We zijn zo doorgeslagen in de demarcatie van taken en verantwoordelijkheden, dat we onze collectieve verantwoordelijkheid uit het oog verloren zijn. Met name de keten van initiatief tot realisatie zit nog sterk vast in een silo-structuur met vooral aandacht voor de eigen discipline en cultuur. Binnen de eigen silo leven de verhalen van de architect als zweefkees met tunnelvisie voor enkel schoonheid, de ontwikkelaar als graaier die de portemonnee belangrijker vindt dan de leefomgeving, de ambtenaar die niet meedenkt en alle projecten alleen maar tegenwerkt en de bouwer die er zijn missie van maakt om alle schoonheid in een project weg te bezuinigen. Deze ‘sterke verhalen’ werken (onbedoeld?) de ingezette koers van transparantie en ketensamenwerking voor een duurzame toekomst tegen, en dat terwijl de uitdagingen steeds groter worden en de opgaven complexer. We lijken niet te beseffen dat deze ‘onschuldige’ verhalen een heel nieuwe generatie beïnvloeden en de polarisatie tussen de stakeholders in stand houden. En dat gaat ten koste van efficiëntie, momentum, kwaliteit en resultaat.
Ik pleit voor een nieuw verhaal voor de vastgoedsector. Een verhaal dat verder reikt dan ervaringen uit het verleden en ons juist verbindt in een gedeelde missie voor de toekomst. Een verhaal over onze collectieve verantwoordelijkheid. Een verhaal dat ons de symfonie weer laat horen en ons bewust maakt van het instrument dat wij hier allemaal in spelen. Een symfonie die ons (individuele) werk verbindt en samenbrengt in de positieve impact die we hebben op de leefomgeving. Het huis dat we bouwen voor het jonge stel dat net voor het eerst gaat samenwonen, de school voor de nieuwe wijk waar kinderen in een gezonde leeromgeving kunnen leren, het groen dat we aanleggen en toevoegen in de stad om deze leefbaar te houden voor mens en dier, en nog veel meer. Deze impact is niet te claimen door één partij, maar ontleent zijn bestaansrecht aan de collectieve inspanning. Het besef van ons werk als momentopname in de levenscyclus van het gebouw en diens rol in onze leefomgeving is essentieel. Allen dragen we een deel van die verantwoordelijkheid en die stopt niet bij de aflevering van het ontwerp, bij de verkoop van de woningen of de oplevering van een kantoorgebouw.
Het nieuwe verhaal vraagt ook om een collectieve herziening en erkenning van de verschillende expertises in het grotere plaatje. Het vertrouwen dat architecten en stedenbouwkundigen de aangewezen personen zijn die op creatieve en inclusieve wijze de ruimtelijke uitdagingen van vandaag en morgen kunnen oplossen. Het vertrouwen dat ontwikkelaars hun nek blijven uitsteken om alle stakeholders op een lijn te krijgen en ideeën en concepten tot wasdom brengen, zodat deze gerealiseerd kunnen worden. Het vertrouwen dat overheden de regie nemen in het complexe speelveld van publieke belangen en deskundig blijven sturen op het grotere geheel. Het vertrouwen dat beleggers hun goede werk voortzetten en het benodigde kapitaal verstandig blijven investeren voor de leefomgeving. Het vertrouwen dat bouwers alle concepten, ideeën en plannen met de hoogst haalbare kwaliteit kunnen realiseren.
We zijn toe aan verhalen die hoop geven. Verhalen die niet volgen op opgedane ervaringen, maar verhalen die nieuwe en bijzondere ervaringen tot stand brengen. En die verhalen moeten we samen maken. Want bij het delen van die verhalen zal de praktijk volgen en zich als ‘self fulfilling prophecy’ vormen, nog vele generaties na ons.
Abdessamed Azarfane is adjunct directeur Klant, Markt & Maatschappij/Vastgoedontwikkeling bij Dura Vermeer Bouw Zuid
