Strateeg en metselaar

Exact om half vijf loop ik Dik zijn kamer binnen in
het kantoor van Volker Wessels te Rijssen. Hij zit
op de derde etage, met uitzicht op de Regge.
Dik is nog even bezig met ‘twee dokters van het ziekenhuis’
over de opening van het Medisch Centrum.

door Anne Bodzinga

PropertyNL Magazine 30 oktober 2008 nr. 17

Dit in aansluiting op een oogdruppelbehandeling van Dik in
het ziekenhuis. Ik praat ondertussen even met Sini Wijnen
-sinds jaar en dag de commandant van Diks backoffice-
over de toestand in de wereld en over de slechte en
negatieve weersvoorspelling van de laatste tijd. Je kunt
ook wel de zonneschijn tussen de buien vermelden, daar
wordt de wereld vrolijker van, vindt Sini.
Het volgende moment is Dik klaar met de heren medici
en begroet hij mij hartelijk. Hij vindt het leuk om met
mij een interview te doen, maar hij doet het alleen voor
mij. Dat moet ik duidelijk in het artikel vermelden, want
zoveel vrolijke ervaringen heeft hij niet op dit vlak. Dik
vertelt uit de actualiteit dat hij zijn mensen nog eens heeft
voorgehouden om recht door zee te zijn bij prijsopgaven
aan klanten. Het komt steeds vaker voor dat bouwbedrijven
te laag inschrijven om werk te verkrijgen en dan al
weten waar ze later de extra’s kunnen halen. Zo ga je niet
met klanten om, vindt Dik. Dit punt zit hem hoog.
Dik en ik kennen elkaar al langere tijd. Onze gesprekken
verliepen aanvankelijk niet soepel. Eerst over samenwerking
bij grondverwerving. Dit liep stuk op een door mij
gevraagde opslag basisrente. Later, bij de aanbieding van
Strijp S te Eindhoven kwamen we elkaar telefonisch tegen.
BPF en Volker Wessels, althans beide afdelingen
projectontwikkeling, besluiten samen in te schrijven.
BPF ligt goed bij de gemeente, Volker Wessels heeft
uitstekende contacten met Philips die het terrein wil afstoten.
En weer gaat het mis. Uiteindelijk haakt BPF af
omdat we het niet eens worden over de voorwaarden van
de gezamenlijke aanbieding. Er volgt nog een evaluatie
bij Wessels Zeist, maar ook dat gesprek tussen Dik en
mij gaat niet van harte. Twee kapiteins werkt niet.
En zo wordt het 2004. Mensen van bouwbedrijf Jongen
(dochter van Volker Wessels) brengen mij weer in contact
met Dik Wessels. Jongen wil voor ons bouwen in het Maastrichtse
en ik zoek geschikte beleggingsprojecten, dus wie
weet? Er komt een afspraak in Rijssen, waar ik als een VIP
wordt ontvangen (met uitzicht op Sini en het Reggedal)
en waar Dik zijn doopceel licht. Ik krijg een complete beschrijving
van het leven van een hardwerkende ondernemer
met een bijna feilloos zakelijk gevoel, met durf en een
ver ontwikkeld rechtvaardigheidsgeweten. Begonnen met
zijn vader met één of twee woningen op risico te bouwen.
Om principiële redenen niet aangesloten bij ‘de meldkamer’.
Gemeden en geboycot door concurrenten en leveranciers.
Geleerd om de eigen boontjes te doppen. Steeds
meer werken aangenomen en ontwikkelingetjes gedaan.
Richting Friesland getrokken en daar bedrijven overgenomen.
Hard gewerkt en flink gespaard (in het bedrijf).
En dan ontdekt Dik dat het leven een stuk gemakkelijker
wordt als je beursgenoteerd bent. De rem gaat van de groei
af. Als je het grote geld onder controle hebt, kun je nog
beter bouwen en klanten bedienen, want bouwen mag in
Dik zijn visie nooit middel worden, maar blijft een doel.
En daar is de bouwer Dik Wessels in zijn positie uniek
in, steeds meer. In 1990 komt er een fusie met IBB-Kondor
en is Dik beursgenoteerd. Nu gaat het snel. In 1997
volgt de fusie tot Koninklijke Volker Wessels Stevin, het
huidige Volker Wessels, nummer 2 in Nederland met
meer dan € 4 mrd omzet en internationaal werkzaam.
Dik is altijd op de achtergrond, is wel lid van de Raad
van Bestuur, is enig aandeelhouder en stuurt de commerciële
activiteiten aan. Maar hij is niet het boegbeeld.
Dat doen anderen, die dat beter kunnen, beslist Dik. De
grote geldstromen houden Dik steeds meer bezig. Voor
hem is belegger zijn eigenlijk het mooiste wat er is. Dan
sta je bovenaan de piramide. Maar je tot in de details
met de bouw bemoeien heeft ook zijn charme en is soms
hard nodig. Dan maar beide doen. Strateeg en metselaar,
dat is Dik ten voeten uit. Dik heeft inmiddels een
eigen beleggingsbedrijf. Van de familie. Geheel los van
het bouwconcern. Door het met veel inzicht nemen van
risico’s oogst de beleggingsclub successen. De mooiste
transactie is die van World Online, waar het risico dik
wordt beloond en de inleg vele malen terugkomt. Maar
geld alleen maakt niet gelukkig en Dik vindt het een stuk
rustiger voor de familie om het geld maar weer in het
bedrijf te steken. Dus koopt hij de aandeelhouders uit
en is de rust weergekeerd. Het beleggingsbedrijf, Reggeborgh,
gaat op kleinere schaal verder.
Meerderheidsbelang
Dan gebeurt er iets wat grote invloed heeft gehad op Dik
en zijn toekomstplannen. Zijn jongere broer Herman
wordt ernstig ziek en overlijdt in 2007. Dik had Herman
voorbestemd om het bedrijf nog een jaar of tien te leiden.
De aardigheid is eraf en Dik besluit in 2007 een
meerderheidsbelang van Volker Wessels te verkopen aan
een private equity onderneming samen met het management.
Geen van de partijen heeft absolute meerderheid.
Dik heeft inmiddels ook andere interesses. Naast participaties
in velerlei ondernemingen springen Duitsland en
de ‘glasvezel’ eruit.
En dan gaat het verhaal van mijn hernieuwde kennismaking
weer verder. Ik wil graag beleggingsprojecten
kopen, met name winkelcentra in ontwikkeling. Dat ligt
moeilijk. Maar Dik heeft wel wat anders: Duitsland. Er
is een bestaande portefeuille van circa € 300 mln en die
kan – gezien de pijplijn en de contacten – gemakkelijk
groeien naar € 1 mrd. Het past wel in het beleid van BPF
Bouw en Dik is in mijn waardering met stip omhoog
geschoten. Dus maken we een afspraak om het spul ter
plaatse te bekijken: in Dresden en Berlijn en omgeving.
Het ziet er mooi en hoopgevend uit allemaal. Prachtige
nieuwbouwwoningen en winkelcentra rond Berlijn, QF
quartier (hotel en winkelcentrum) in hartje Dresden
naast de Frauenkirche en aan de Neumarkt, prestigieuze
appartementen in de Ambassadewijk (Hofjäger Palais)
in Berlijn, grootschalige appartementencomplexen in
West-Berlijn en Plattenbau in Oost-Berlijn (Marzahn),
een portefeuille van supermarkten om eens een paar
projecten te noemen. We besluiten samen te doen. Maar
dat is niet zo gemakkelijk. Eerst moeten mijn collega’s
worden overtuigd en dan ons bestuur. We vinden een
constructie die voor beide partijen akkoord is . Er komt
een fonds (Dekor) met 50-50% zeggenschap, bepaalde
leverage en huisregels. De commerciële kant is ook duidelijk:
BPF koopt – na due diligence – de helft van de
bestaande portefeuille en daarna zijn we in alles gelijk
(1 euro is 1 euro). Hoewel due diligence geen hobby van
Dik is houdt hij zich kranig en weet hij dat dit gewoon
moet, zeker als je zaken doet met een pensioenfonds, en
dat zo’n onderzoek niets te maken heeft met vertrouwen,
zeker niet tussen hem en mij. Anno 2008 bedraagt de
waarde van het fonds € 1 mrd en overwegen partijen uitbreiding
van de commitments.
Enter
Omdat het maandag is gaan we eten in Enter bij Bistro
T-bone. Chauffeur Jan brengt ons er in de D60 heen. We
praten geanimeerd over allerlei zaken. Dik is druk met
het glasvezelnet in Nederland. Werkt samen met KPN.
Glasvezel is pas duurzaam, zegt Dik. Consistent aanbod
van een efficiënte infrastructuur ten behoeve van communicatie
en informatie voor iedereen. Dik is hard bezig
met acquisitie om dat te realiseren. Want des te meer
aansluitingen, des te beter is het. Je weet niet half waar
wij allemaal mee bezig zijn. Het komt op je weg. Men
weet dat ik dingen serieus bekijk en niet bang ben in
kansen te investeren. Dus komen er veel dingen op ons
af. En, zeg ik tegen Dik, jij weet wat een kans is, daar zit
hem de kneep.
We bestellen wat te eten: Dik uiensoep, ik vittello tonnato,
beide daarna een ribeye. Dik Amarone, ik Grande
Ardeche Chardonnay. Tussen de gerechten door vergezel
ik Dik naar buiten. Onder de overkapping mag worden
gerookt. Na het eten staat het hele restaurant buiten. Het
wordt nog gezellig. De baas brengt de wijn buiten. Dik
ziet bekenden. Er wordt gepraat over ondernemen, voetbal,
de families en over wijn. Je ziet het gebeuren, daar
in Twente op die maandagavond. Een nieuwe cultuur
ontstaat dankzij het rookverbod. Dik en ik halen nog wat
herinneringen op. Weet je nog hoe jij je bemoeide met
de indeling en de overkapping van de voordeur van de
Wesselswoningen in Kleinmachnow. Omdat dat later
voor je kleinkinderen is en daar moet het zeker 100 %
kloppen. Ik vond het toen wat overdreven, maar het past
bij de mens Dik Wessels. Het maakt hem compleet. En
dan zijn verhandelingen over stenen en voegen. Niet te
geloven.
Waar zal Dik trots op zijn? In ieder geval niet op zichzelf.
Het is niet een vraag die je aan Dik stelt. Hij is blij
te mogen werken zoals hij werkt. De hele dag ondernemen
en dingen tot in detail regelen. En dan is hij trots
op de teams die dat allemaal klaarmaken. Hij is trots op
zijn familie, op zijn achterban, maar ook op de leuke
dingen die hij met zijn vrienden doet. En zijn hobby:
het opknappen van oude gebouwen. Dan komt het bouwersbloed
weer boven. We hebben het nog even over
fraude. Maar ik ken Dik zijn standpunten heel goed.
Transparant en recht door zee. Ook bij Volker Wessels
ging het wel eens mis. Dat zijn trieste momenten. Teleurgesteld
in mensen, boos dat je het niet eerder ontdekte.
Maar met mensenkennis en controle kom je een
heel eind. De financiële jongens spelen hierbij een grote
rol en de baas moet de ogen open houden. En Dik let
weer op de bazen. In Nederland zijn we er echter nog
lang niet. Zolang er bijvoorbeeld nog banden bestaan
tussen handel en verkeerde taxateurs, zolang mensen
nog worden gefêteerd op de Middellandse Zee, zolang
het notariaat geen 100% zelfdiscipline en transparantie
kent, gaan zaken fout. Dik gaat niet met prepensioen
volgend jaar. Hij zal wel gek zijn. Ik geef hem gelijk.
Jan zet mij af bij Hotel de Beyaardier te Rijssen waar
ik overnacht. Dik en ik nemen afscheid. Binnenkort
gaan we naar Zuid-Limburg op tournee. Dan praten we
verder. De D60 verdwijnt in de Twentse nacht. Ik zoek
mijn kamer op en val in slaap.

Kader: Profiel Anne Bodzinga

Anne Bodzinga (1947) interviewt voor PropertyNl een
aantal grootheden uit bouw- en vastgoed. Hij doet dat
op persoonlijke wijze tijdens een lunch met generatiegenoten
die hem tijdens zijn carrière bijzonder hebben
getroffen. Bodzinga nam in 2008 vervroegd afscheid als
voorzitter van BPF Bouwinvest, de vastgoedonderneming
van het bedrijfspensioenfonds voor de Bouwnijverheid
waar hij 12 jaar had gewerkt. Na posities bij onder meer Van Egteren
en Wilma Groep kwam hij via Slokker in 1994 bij het Woningfonds van ABP, nu
Vesteda. Van 1996 tot 2007 was hij verbonden aan BPF Bouwinvest.

Kader: Profiel Dik Wessels

Dik Wessels (1948) is bestuurslid en oprichter van bouwonderneming Wessels,
dat in 1990 fuseerde met IBB kondor en in 1997 met Volker Stevin tot koninklijke
Volker Wessels Stevin. Hij is ook directeur van de eigen beleggingsmaatschappij
Reggeborgh. Hij is al sinds 1963 actief in het vastgoed. Tot eind 2004 was hij
grootaandeelhouder in het beursgenoteerde WS Vastgoed Westersuyker.

In 't kort:
• Beleggen is mooi,
maar soms is ook
bouwersbloed nodig
• Familieomstandigheden
van invloed
op toekomstplannen
• Glasvezelnet in Nederland
is nieuwste
uitdaging