Het woningtekort kan beter worden opgelost door in dorpen en steden kleinschalig bij te bouwen, zo meent het Economisch Instituut voor de Bouw. (EIB).
Het EIB ziet weinig in de grootse plannen van minister Hugo de Jong voor de bouw van meer dan 900.000 woningen tot en met 2030. De onderzoekers spreken van ‘een papieren werkelijkheid’. Het ontbreekt in die voornemens – vorige week maakt De Jonge met alle provincies bouwafspraken- aan voldoende ‘harde’ plancapaciteit. Het huidige bouwtempo stagneert. Op die plekken waar nu al kan worden gebouwd, is sprake van een afnemend aantal bouwvergunningen. De transformatie van kantoren en andere gebouwen naar woningen komt maar moeilijk van de grond. En niet op de laatste plaats zijn er twijfels over de bouw van meer tijdelijke woningen. Deze stuiten op protesten van buurbewoners, zijn door hoge kwaliteitseisen te duur en kannibaliseren reguliere woningbouwplannen.
Het EIB heeft bovendien geen hoge verwachtingen van de ontwikkeling van zeventien grootstedelijke bouwlocaties. Die leveren niet snel genoeg aanzienlijke aantallen woningen op. “Deze projecten kennen een grote complexiteit en vragen omvangrijke investeringen in infrastructuur. Daarnaast is vaak sprake van herstructurering en herinrichting van de betrokken gebieden. Op basis van recente ontwikkelingen is onze inschatting dat pas na 2030 belangrijke aantallen woningen kunnen opgeleverd.”
Het EIB biedt een alternatief: bouw overal een paar straatjes bij. Kleine woningbouwprojecten in dorpen en steden vormen een potentieel van 300.000 extra te bouwen woningen, aldus het rapport ‘Kleine groene woonlocaties’. Daarvoor is onderzocht wat er binnen een straal van vijfhonderd meter van de bestaande bebouwing kan worden toegevoegd. Alleen al in de provincie Noord-Holland zijn er mogelijkheden voor minstens 200.000 extra woningen.
Daarvoor moet wel het beleid veranderen. Provincies zullen moeten toestaan dat ook in kleinere kernen wordt bijgebouwd. “Dat is helemaal niet erg, want dat blijven dorpen leefbaar”, aldus EIB.
