Na jaren van schuiven met fietsen en schakelen met de gemeente kreeg fietsenhandelaar Farhad Hosseini uit Zwijndrecht dit jaar een nieuw onderkomen voor zijn tweewielers. Ook voor zijn uiterst markante oude pand, een beleggingsobject, gloort er hoop aan de horizon.
Gepubliceerd in PropertyNL Magazine nr. 12, 19 december 2023
Het oude winkelpand van FRS (Farhad’s Rijwiel Service) aan IJsselmeer 30 in Zwijndrecht is niet te missen. Het heeft op het eerste gezicht iets weg van een gigantische vierkante, witte Legosteen, die netjes langs de doorgaande weg is geplaatst tussen winkelcentrum Walburg en een naastgelegen multi-tenant kantoorgebouw.
Omdat iedereen er wel een mening over had, was het kantoorgebouw jarenlang ook een beeldmerk, tegen wil en dank van FRS Fietsen. Toch is eigenaar Farhad Hosseini blij dat hij sinds deze zomer een nieuw onderkomen heeft voor zijn bedrijf, aan de Ter Steeghe Ring achter de Zwijndrechtse locatie van het Albert Schweitzerziekenhuis. Daar huurt hij 3.300 m², terwijl hij aan het IJsselmeer ongeveer 2.000 m² tot zijn beschikking had. ‘Hier had ik de eerste en tweede verdieping als showroom ingericht, weinig efficiënt en onoverzichtelijk, ook omdat de kern van het gebouw bestaat uit een trappenhuis en een lift’, aldus Hosseini.
Corona raakte ook de business van Hosseini, maar het sterkte hem in zijn visie dat investeren in een nieuwe en grotere fietsenzaak loont. ‘Als mensen nu een fiets kopen, willen ze kunnen kiezen uit en groot aanbod, afrekenen en meenemen. Zeg maar het ouderwetse cash & carry.’
Ambitie
Nederland maakte een jaar of 20 geleden al kennis met Hosseini (40), die ooit via gezinshereniging uit Iran naar Nederland kwam, via het voormalige televisieprogramma Man bijt hond. Als jongeling reed hij als eerste ‘mobiele fietsenmaker’ van Nederland rond om mensen met fietspech ter plaatse te helpen. Toen al maakte hij zijn ambitie om te groeien als ondernemer bekend. Die ambitie gaf hij ook vorm door te gaan investeren in vastgoed. Hij kocht IJsselmeer 30 en later ook een voormalige fietsenzaak op de Voorstraat in Dordrecht, waarin hij woningen wil realiseren.
Op bekendheid als vastgoedman zit hij eigenlijk niet te wachten. ‘Ik kom net als bijna iedereen ’s avonds thuis na een dag werken, maar als je daarnaast ook belegt in vastgoed, sta je er in Nederland niet goed op, zeker niet als je ook nog een buitenlandse achternaam hebt. Ik heb altijd de ambitie gehad om te investeren in vastgoed, ook met de gedachte dat ik dan later met mijn kinderen ergens langs kan rijden en kan zeggen: ‘Dit heeft papa laten neerzetten’.’
Hosseini vindt dat de realiteit waar particuliere vastgoedbeleggers mee te maken hebben vaak niet wordt gezien. ‘Het is prima dat huisjesmelkers worden aangepakt, maar daar staat tegenover dat iedere belegger nu te maken heeft met strengere belastingregels, terwijl de kosten alleen maar zijn toegenomen. Werk dat ik een paar jaar geleden voor vier ton uitzette bij een aannemer, kost nu het dubbele. Zeker bij woningen geldt dat het rendement heel laag is, terwijl je als ondernemer wel risico loopt. Die kant van het verhaal blijft vaak buiten beeld.’
Monumentenlijst
Wat dat betreft betekent de verhuizing van zijn winkel ook licht aan de horizon voor de herontwikkeling van zijn oude pand. ‘Het pand was aanvankelijk op de monumentenlijst gezet, maar ik heb het eraf kunnen krijgen. Wil je hier verder iets mee, dan zal in ieder geval de schil eraf moeten. Er zitten al scheuren in het kunststof, en ook richting 2030 zul je er iets mee moeten. Ik ben al in gesprek met drie partijen die belangstelling hebben om in het pand te gaan zitten, en voor hen is het ook belangrijk om te weten hoe de toekomst eruit ziet. Uiteindelijk moet hier iets komen te staan wat over 100 jaar nog steeds mee kan. Tijdoos en uniek.’
Kantoorgebouw met kunststofhuid
Het SBC-gebouw, ontworpen door architect A. Lanz in 1974, dankt zijn naam aan zijn eerste ‘bewoner’ (maart 1977): de Stichting Bijzondere Cursussen (SBC), die opleidingen voor technische beroepen verzorgde.
De welstandsnota van de gemeente Zwijndrecht van 2013 vermeldt dat het gaat om een futuristisch kantoorgebouw met een experimentele kunststofhuid, geplaatst op een onderbouw van baksteen. Met deze materiaalkeuze wilde architect Lanz, die op dat moment werkte voor Bato Jansen, de toekomstgerichtheid van de opdrachtgever van het gebouw architectonisch uitdrukken. Het gebouw bestaat uit uitkragende vloeren, waaraan een gevel van 9 meter hoge prefab kunststof sandwichelementen is gemonteerd, die vooraf waren beglaasd. De gevelopeningen zijn naar buiten gedrukt. Lanz probeerde hiermee de plasticiteit van de gevel te verhogen en de naar buiten gerichte houding van het instituut architectonisch gestalte te geven.
In 1979 werd er een ‘noodgebouw’ bijgebouwd, omdat de capaciteit van het hoofdgebouw onvoldoende was. SBC werd later onderdeel van Elsevier Opleidingen, dat elders in Zwijndrecht zijn hoofdkantoor had, aan de Westelijke Parallelweg 54. Dit gebouw staat, op wat tijdelijk gebruik en anti-kraak na, ook alweer jaren leeg.
In 2002 besloot Elsevier Opleidingen opleidingsinstituten als SBC en PBNA van de hand te doen. Het SBC-gebouw werd het onderkomen van thuiszorgorganisaties. Een van die organisaties, Aafje, verkocht het pand in 2013 aan Tres Invest, het vastgoedbedrijf van Pieter van Loon en Willem Stok. In 2018 kocht huurder Farhad Hosseini het pand met de bedoeling het uiteindelijk te slopen of te transformeren tot een woonbestemming. Het pand dreigde op de gemeentelijke monumentlijst te belanden, maar daarvan is volgens de gemeente geen sprake meer. ‘Over een vervolgfunctie wordt nagedacht.’
Volgens Harm Tilman, voormalig hoofdredacteur van De Architect, is het SBC-gebouw een typisch product van de jaren zeventig. ‘Zeker gezien die gevel. In het algemeen zie je nu een herwaardering van dit soort architectuur optreden. Ik ben benieuwd hoe dit gaat aflopen.’
