Gemeenten worstelen met pick-up-points

Gemeenten worstelen met pick-up-points (pup’s). In bestemmingsplannen is hier geen plaats voor. Vaak is er twijfel over de vraag of het gaat om detailhandel of een logistieke activiteit. Op deze manier staat regelgeving de ontwikkeling van innovatie in de retail in de weg.

Dat blijkt uit een gezamenlijk onderzoek van advocatenkantoor Lexence en Bureau Stedelijke Planning. Pup’s zijn plaatsen waar een consument zijn online bestelde goederen kan afhalen. Vaak zijn deze te vinden op gemakkelijk bereiken plaatsen zoals langs de snelweg of op bedrijventerreinen.
Pup’s zijn het gevolg van ‘blurring’, de ontwikkeling in de foodretail en foodservice waarin de grenzen tussen beide gebieden vervagen. De regelgeving blijft achter bij deze ontwikkeling, zo concluderen Lexence en Bureau Stedelijke Planning. 'De ruimtelijke ordening in Nederland kent stringente definities van bijvoorbeeld detailhandel, horeca en logistiek', zegt Michael Klijnstra, partner bij Lexence. 'Dit betekent dat mengvormen van deze bestemming, blurring, niet zijn toegestaan.'

Bijzonder status pup’s
Op bedrijventerreinen is over het algemeen geen detailhandel toegestaan. Wel is er vaak ruimte voor diverse typen bedrijven. Klijnstra: 'Er wordt dan vaak gewerkt met een bestemming ‘bedrijven’ en vervolgens doorverwezen naar een SBI-lijst, waarop toegestane bedrijfssoorten staan opgesomd. Daarop komen meestal ook logistieke bedrijven voor. Het is alleen de vraag of een pup een logistiek bedrijf is.'

Rechterlijke uitspraken
De rechtbank in Oost-Brabant oordeelde in 2014 dat het bij een pup om detailhandel gaat, omdat er daadwerkelijk goederen worden geleverd. 'Een pup kan dus niet zomaar worden gerealiseerd op een bedrijventerrein als detailhandel daar expliciet verboden is', zegt Klijnstra. 'Ook niet als op hetzelfde bedrijventerrein wel plaats is voor distributiecentra. Om een pup toch te realiseren, zal dus medewerking van de gemeente nodig zijn. Maar als deze niet wil meewerken, houdt het op.'