Banken alleen kunnen niet voorzien in de vereiste financiering van de verduurzaming van commercieel vastgoed, zo concludeert CBRE IM in een rapport over de ‘groene transitie’.
Vanaf 2023 is het in het Verenigd Koninkrijk wettelijk niet meer toegestaan gebouwen te verhuren met een energielabel lager dan E. Plannen om dit verder aan te scherpen naar label C in 2027 en label B in 2030 liggen klaar. In Nederland is de eis strenger: per 1 januari 2023 moeten kantoren een energielabel C of hoger hebben om nog als kantoor gebruikt te mogen worden De verwachting is dat ook in Nederland verdere aanscherping volgt naar een label A-verplichting in 2030.
CBRE Investment Management onderzocht de stand van zaken omtrent de financiering van deze transitie. De belangrijkste conclusies uit dit onderzoek zijn, dat maar liefst 60% tot 75% van de commercieel vastgoedvoorraad in heel Europa, woningen uitgezonderd, moet worden opgeknapt. De financieringsbehoefte om op een groen label te komen beloopt naar schatting € 720 tot € 900 mrd. De helft daarvan komt voor rekening van de kantorenmarkt; de kosten voor het verduurzamen van een kantoor van een F of G-label naar een B of C-label worden geschat op ongeveer € 240 tot € 355 per m2.
“Regelgeving stimuleert banken om weg te blijven van kredietverstrekking met toegevoegde waarde en stelt nieuwe eisen aan de weging van de kredietrisico’s. Dit betekent dat ook niet-bancaire kredietverstrekkers noodzakelijk zijn om te kunnen voorzien in de financieringsbehoefte voor deze grootschalige verduurzamingsoperatie”, aldus Paul Oremus, fondsmanager van de Nederlandse beleggingsfondsen van CBRE IM.
Niet-bancaire kredietverstrekkers die capaciteit hebben opgebouwd om een van de meest urgente uitdagingen van de vastgoedsector aan te gaan, krijgen daarmee een unieke kans om beleggers een sterk rendement en verbeterde ESG-prestaties te bieden. Dominic Smith, senior director credit research bij CBRE IM signaleert daarbij wel een risico. "Zij zullen vanwege de omvang van de opgave kiezen voor de projecten die de beste marges bieden. Het risico hiervan is dat de verduurzaming zich zal concentreren op de meest gewilde locaties met oplopende leegstand en een tekort aan geschikt aanbod op secundaire locaties.”
