Bouwinvest roept gemeenten en zorginstellingen op om gebruik te maken van de investeringskracht van institutionele beleggers om het nijpend tekort aan passende huisvesting voor senioren met en zonder zorgvraag weg te werken.
Dit tekort zal de komende jaren steeds verder toenemen, waardoor de urgentie om meer seniorenwoningen te bouwen nog dringender zal worden, aldus Bouwinvest in een onlangs verschenen position paper.
Nederland kent een woningbouwopgave van ongeveer 850.000 woningen tot 2035. Daarbij is er ook een groeiende behoefte aan woningen voor senioren met of zonder zorgvraag. Dit komt doordat er sprake is van dubbele vergrijzing: het aantal ouderen neemt niet alleen toe, maar ze worden ook ouder. Doorstroming van senioren naar passende huisvesting speelt bovendien een belangrijke rol in het vlottrekken van de woningmarkt.
Erwin Drenth, Director Dutch Healthcare Fund Investments, zegt: “Institutionele beleggers zoals Bouwinvest hebben Nederlandse pensioenfondsen en verzekeraars als achterban. Die hebben kapitaal beschikbaar en zijn op zoek naar langetermijninvesteringen met stabiel rendement en vooral ook met maatschappelijke impact. Pensioenfondsen hebben kapitaal gereserveerd om in seniorenhuisvesting in het vrije sectorhuursegment en zorgvastgoed te investeren.”
Sinds de zorgstelselwijziging in 2013 ligt het huisvestingsvraagstuk bij gemeenten. Daarnaast zijn veel zorginstellingen van oudsher gewend om vastgoed in eigendom te hebben. Bouwinvest merkt daarbij op dat vastgoedvraagstukken drukken op de begrotingen van gemeenten en zorginstellingen. Dit kan echter ook anders. Institutionele investeerders kunnen met hun kapitaal, kennis van seniorenhuisvesting en zorgvastgoed, en hun netwerk in de vastgoedmarkt een groot deel van de investeringstaak voor hun rekening nemen.
Bouwinvest pleit voor meer samenwerking tussen gemeenten, zorginstellingen, institutionele beleggers, corporaties en ontwikkelaars. Door nu samen te werken en te investeren in bestaande en nieuwe seniorenwoningen, profiteren alle stakeholders in de keten. Gemeenten kunnen hun uitgaven voor vastgoedvoorzieningen die onder de Wet Maatschappelijke Onderteuning (WMO) vallen daardoor verlagen en op deze wijze ook invulling geven aan de toenemende woningbehoefte. Zorginstellingen hebben geen onverwachte uitgaven rondom vastgoed en kunnen zich focussen op hun kerntaak: het leveren van ouderenzorg.
